Kelebek Kalbi

“Hissedebiliyor musun?”

Annesinin o her zamanki yumuşacık sesiydi bu_ ve bir sırrı açıklar gibi fısıldıyordu.

“Hissedebiliyor musun?”

“Hayır anne.”

“Yavaşça avuçlarını kapat. _Çok narin, kırılgan bir nesne tutar gibi… Çok yavaş…”

“A evet, evet anne! Elime bir şeyler değiyor.”

“İşte eline değenler, kelebeğin kanatları.”

…

‘Sevgi’yi görebilmek ister misiniz?

Peki ya ‘sevgi’ye dokunabilmek!..

…

Gelin, avuçlarımıza rengârenk bir kelebek konduralım.

Kelebek Kalbi’yle bir sevgi yolculuğuna çıkalım._Minik kalpleri ise hiç küçümsemeyelim.

Çünkü ‘Sevgi’, minik kalplerde daha büyüktür.