Mekkedeki Kor Parçası

Bu eserin konusu olan, azılı müşriklerden Utbe bin Rebîa’nın kızı, Bedir sonrasının Mekke başkanı Ebû Süfyan’ın karısı, Emevî Devleti’ni kuran Muâviye’nin anası Hind, Mekke Fethi’ne kadar Kur’ân’a sırt çeviren, cahilî sistemin yetiştirdiği bir kadındır. Bu devre içinde onun; kocasını daima kötüye teşvik eden, kafasına uymayan her şeyi reddeden, iliklerine kadar kin, kibir, gurur ve hasetle dolu bir yırtıcıdan yahut bir kuduz müptelâsından farkı yoktur. Bu sebeple daima huzursuzdur. Gönül rahatlığıyla geçirdiği dakikası yoktur. Bütün bunlar ne uğruna? Sadece bir hiç! Onun, babalarından ve çevresinden görerek kendine tanrı kabul ettiği putlara yaptığı yıllar boyu kulluk, takdim ettiği sayısız kurban, içini aydınlatacak bir kıvılcım bile parlatamamıştır. Mekke Fethi’nden sonraki Hind ise son derece huzurludur. Müslüman olduktan sonra kıldığı iki rekât namazda duyduğu huzuru, yıllar boyunca hiçbir şeyden duymamıştır. Basit gibi görünen bu büyük olay, işte insanlığa İslâm’ın ka- zandırdığı ruhun sırrını haykırmaktadır: En mutlu insan, Allah’a en yakın insandır. Bu da Allah’ı anmakla ve O’na itaatla gerçekleşir. İslâm’a girmek, yeniden yaratılmak gibidir.